Echtscheiding

Wanneer u gaat scheiden breekt er een moeilijke tijd aan met veel vragen en onzekerheid. Het is belangrijk dat u in deze fase professioneel begeleid wordt om dit proces zo goed mogelijk te doorlopen. Scheiden is voor zowel volwassenen als kinderen een intensieve en emotionele gebeurtenis. Het is om die reden van groot belang dat ouders proberen in overleg samen de echtscheiding af te ronden en de gevolgen van de scheiding te regelen.

Er moet veel geregeld geworden in een periode van onzekerheid en zorgen. Dat maakt het extra gecompliceerd. Door middel van onderstaande stappen maken wij voor u het verloop van een echtscheidingsproces inzichtelijk.

Scheidingsmelding

Wanneer u wilt scheiden is het van belang dat u dit persoonlijk aan de ander vertelt. Dit wordt een scheidingsmelding genoemd. Een scheidingsmelding kan voor de ander zeer onverwacht komen en heftige emotionele reacties teweeg brengen. Geef uw partner de ruimte om de scheidingsmelding te verwerken. Voor het verwerkingsproces en het zakelijk kunnen afwikkelen van een echtscheiding is het van groot belang dat uw partner weet waarom u de relatie wilt beëindigen. In de praktijk blijkt namelijk dat indien een scheidingsmelding niet goed verloopt, dit vaak een vlotte en constructieve afwikkeling van de scheiding in de weg staat.

Voor kinderen is een echtscheiding vaak een heftige ervaring. Kinderen hebben aandacht nodig in een fase waarin ouders vooral met zichzelf en elkaar bezig zijn. Van belang is dat ouders gezamenlijk optrekken waar het de omgang met het kind betreft. Het is zeer wenselijk dat ouders het kind samen informeren over de scheiding en welke gevolgen dit voor het kind heeft. Ondanks alle emoties is het erg belangrijk dat ouders naar het kind respectvol blijven spreken over elkaar. Het is voor een kind zeer schadelijk indien ouders elkaar als ex-partners diskwalificeren. Kinderen willen niet dat ouders elkaar verwijten maken. Dit maakt hun situatie alleen maar moeilijker en meer onzeker. De boodschap dat beiden ‘ouders van het kind blijven’ en daarin gezamenlijk zullen blijven optrekken, is voor een kind van groot belang.

Wilt u meer weten over hoe een kind een scheiding kan ervaren, leest u dan hier de open brief aan alle gescheiden ouders van Nederland. Het betreft een brief die gemaakt is door Villa Pinedo. Villa Pinedo is een platform waar kinderen van gescheiden ouders hun ervaringen delen, elkaar adviseren en steunen. Ook onderstaande film (bron: De Boomgaerd) geeft een goed beeld van de beleving van de meeste kinderen in een vechtscheidingssituatie.

Inschakelen advocaat en mediator

Om te kunnen scheiden heeft u een advocaat nodig. Een echtscheiding wordt uitgesproken door de rechter en alleen advocaten mogen een verzoekschrift tot echtscheiding bij de rechtbank indienen. Naast de echtscheiding zelf zijn er diverse zaken die geregeld moeten worden.

• Wie blijft (voorlopig) in de woning wonen?
• Hoe wordt de zorg voor de kinderen geregeld?
• Heeft ieder nog genoeg financiële middelen om in zijn/haar levensonderhoud te voorzien?
• Wie krijgt welke spullen en hoe moet het vermogen verdeeld worden?

Het is in een echtscheidingsfase vaak al moeilijk een goede communicatie in stand te houden. Vaak lijkt het dan een brug te ver om ook nog in harmonie al deze zaken te regelen.

Mediation

Wanneer u toch wilt proberen om met elkaar in goed overleg te scheiden, is mediation daarvoor een goede mogelijkheid. Samen met uw partner regelt u de scheiding met behulp van één advocaat / scheidingsmediator. De mediator neemt geen standpunt in, maar helpt u om gezamenlijk tot een oplossing te komen. Het voordeel van mediation is dat partijen zelf betrokken blijven bij de manier waarop het conflict wordt opgelost. De oplossing wordt niet uit handen gegeven aan een rechter, waarbij een ieder moet afwachten wat er beslist gaat worden.

Daar komt bij dat naast die onzekerheid een procedure vaak erg duur is. Bij mediation is er geen noodzaak om een kostbare procedure te voeren omdat u onder deskundige begeleiding overeenstemming bereikt. De gemaakte afspraken worden vervolgens schriftelijk vastgelegd in een ouderschapsplan en echtscheidingsconvenant. De rechter kan dan snel de echtscheiding uitspreken.

Dit betekent dat mediation de snelste en goedkoopste manier is om uit elkaar te gaan indien u bereid en in staat bent om met elkaar afspraken te maken over de afwikkeling van een echtscheiding. Wilt u meer weten over het verloop van een mediationtraject? Neemt u geheel vrijblijvend contact op met onze scheidingsmediator. Hij vertelt u graag meer over scheidingsmediation.

Overleg scheiding

Mocht u toch de voorkeur geven aan een eigen advocaat dan kan ook in onderling overleg geprobeerd worden overeenstemming te bereiken. De beide advocaten gaan samen met u en uw partner in overleg en proberen tot overeenstemming te komen. Als dat lukt, leggen zij de afspraken schriftelijk vast in een echtscheidingsconvenant. Ook in dat geval hoeft u niet zelf naar de rechtbank. In tegenstelling tot mediation zijn de kosten wel aanzienlijk hoger aangezien u allebei een eigen advocaat moet betalen.

Procedure

Komt u er in onderling overleg niet uit, dan zal er een inhoudelijke echtscheidingsprocedure gevoerd moeten worden bij de rechtbank. Dit heet een scheiding op tegenspraak. U en uw partner staan dan tegenover elkaar en de scheiding brengt dan vaak meer strijd met zich mee. Uw advocaat zal uw belangen behartigen. Daarnaast duurt de procedure vaak lang en kost meer geld.

De rechter zal in een echtscheidingsprocedure worden verzocht knopen door te hakken. Nadat beide partijen hun standpunt schriftelijk aan de rechter hebben voorgelegd zal er een mondelinge behandeling (zitting) bij de rechter plaatsvinden. Partijen kunnen bij de rechter hun standpunt nog eens mondeling toelichten. Tijdens de zitting zal ook bekeken worden of partijen alsnog overeenstemming kunnen bereiken. Dit noemt men een schikking. Mocht dit niet lukken dan zal de rechter uiteindelijk een beslissing nemen.

Voorlopige voorzieningen

Sommige beslissingen kunnen niet op zich laten wachten. Als de situatie erom vraagt, kan de rechter voorlopige voorzieningen treffen. Dit zijn beslissingen die gelden totdat een definitieve beslissing in de echtscheidingsprocedure door de rechter is genomen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan:

• Wie mag er voorlopig in de echtelijke woning blijven wonen?
• Bij welke ouder verblijven de kinderen de eerste tijd?
• Wie betaalt voorlopig welke kosten van de kinderen?
• Moet er worden bijgedragen in de dagelijkse kosten van de ander?

Dit zijn vragen waar snel een antwoord op moet komen indien daar in onderling overleg geen overeenstemming over kan worden bereikt. De rechter stelt dan voor de duur van de echtscheidingsprocedure een regeling vast. Een tijdelijke regeling die rust en duidelijkheid moet brengen.

Ouderschapsplan

In het belang van de kinderen dienen er goede en heldere afspraken gemaakt te worden tussen de ouders over de verzorging en opvoeding van de kinderen. Bij wie gaan de kinderen wonen? Hoe wordt de zorg tussen de ouders verdeeld? Hoe vertelt u het de kinderen? Hoe gaat u om met de wensen van de kinderen? Wie gaat de kosten van de kinderen betalen?

De afspraken die ouders over hun kinderen maken worden uitgewerkt en vastgelegd in een ouderschapsplan. De afspraken hebben niet alleen betrekking op de financiële gevolgen (eventueel te betalen kinderalimentatie), maar bijvoorbeeld ook op het hoofdverblijf van de kinderen, de uitoefening van het ouderlijk gezag en de omgangsregeling. Het gaat in de kern dus over alle aspecten van de verzorging en opvoeding van de kinderen.

Een ouderschapsplan moet volgens de wet in ieder geval de volgende onderwerpen bevatten:

• de verdeling van de verzorging en opvoeding van de kinderen;
• de kosten van de verzorging en opvoeding van de kinderen (kinderalimentatie);
• hoe ouders elkaar informeren en consulteren over de kinderen.

Daarnaast kunnen in het ouderschapsplan ook andere afspraken vastgelegd worden. U kunt hierbij bijvoorbeeld denken aan afspraken over:

• de wijze waarop het kind wordt opgevoed;
• uitgangspunten voor het maken van een toekomstige schoolkeuze;
• uitgangspunten voor toekomstige verhuizingen;
• hoe om te gaan met bijzondere uitgaven;
• afspraken over omgang met familie en verjaardagen.

Kortom, de afspraken in een ouderschapsplan kunnen variëren van algemeen tot zeer specifiek. In de praktijk blijkt het vooral van belang dat de afspraken die ouders in een ouderschapsplan opnemen duidelijk geformuleerd zijn. Veel discussies die naderhand ontstaan hebben te maken met het feit dat ouders allebei iets anders verstaan onder een gemaakte afspraak. Daarnaast dienen ouders zich ervan bewust te zijn dat een ouderschapsplan in de toekomst bijna altijd bijstelling behoeft. De situatie dat het inkomen van één van de ouders verandert, kan bijvoorbeeld tot gevolg hebben dat de afspraken over de te betalen alimentatie aangepast moeten worden.

Het opgestelde ouderschapsplan dient aan de rechter te worden voorgelegd. Dit gebeurt zodra het verzoek tot echtscheiding wordt ingediend. De rechter zal controleren of de door de ouders gemaakte afspraken voldoen aan de eisen die de wet daaraan stelt. Het ouderschapsplan zal aan de uitspraak worden gehecht en maakt daar onderdeel van uit.

Wanneer het de ouders niet lukt om in onderling overleg een ouderschapsplan op te stellen zal de rechter de knoop op de diverse onderdelen moeten doorhakken. De ervaring leert dat de onderlinge verhouding tussen ouders dan vaak op scherp komt te staan en er vele juridische procedures volgen. Dit is de reden dat onze advocaten zich vaak tot het uiterste inspannen om ouders tot overeenstemming te laten komen. Uiteindelijk brengt dit rust en stabiliteit voor de kinderen en voorkomt het langdurig juridische procedures.

In een dergelijk veelomvattend proces is het belangrijk dat u wordt bijgestaan door een advocaat of mediator die gespecialiseerd is in het familierecht en meer specifiek in echtscheidingen. Onze familierecht advocaten kunnen u helpen bij het regelen van de gevolgen van de scheiding voor uw kinderen.

Kinderalimentatie

Na de echtscheiding is het de bedoeling dat de levensstandaard van het kind zoveel mogelijk in stand blijft. In dat kader betaalt de ouder waar het kind niet zijn hoofdverblijf heeft een bedrag aan alimentatie aan de andere ouder. Een deel van de kosten van verzorging en opvoeding is daarmee gedekt en draagt bij aan de verdere ontwikkeling van het kind.

Voor het vaststellen van de hoogte van het te betalen bedrag aan kinderalimentatie zijn twee elementen van belang:

• de behoefte (de levensstandaard) van het kind;
• de draagkracht van de ouders.

De behoefte van het kind is het welstandsniveau van het kind ten tijde van de samenleving van de ouders. Met andere woorden: de totale kosten van het kind die voor rekening van de ouders kwamen ten tijde van de samenleving. Dit welstandsniveau wordt afgemeten aan het inkomen dat het gezin te besteden had toen zij nog samen een huishouding voerden. In de rechtspraak zijn normen ontwikkeld op basis waarvan de behoefte van het kind bepaald kan worden. Deze normen staan beschreven in het zogenaamde Tremarapport. Aan de hand van het netto gezinsinkomen, de gezinssamenstelling en de leeftijd van het kind, kan de behoefte van het kind bepaald worden.

Vervolgens dient berekend te worden wie welk deel van de behoefte van het kind voor zijn/ haar rekening dient te nemen. Iedere ouder dient namelijk naar evenredigheid van zijn draagkracht bij te dragen in de kosten van het kind. De draagkracht van een ouder wordt berekend aan de hand van zijn/haar actuele inkomen minus een bedrag aan kosten voor het eigen levensonderhoud. De uitgangspunten die de rechter hanteert bij het berekenen van de draagkracht staan ook beschreven in het Tremarapport.

Het berekenen van te betalen kinderalimentatie is niet altijd gemakkelijk. Indien het inkomen bijvoorbeeld fluctueert, is het de vraag met welk inkomen rederlijkerwijs rekening dient te worden gehouden. Bij ondernemers ziet men vaak dat het inkomen jaarlijks sterk kan wisselen. Het is dan zaak dat goed bekeken wordt met welk inkomen wel en niet rekening moet worden gehouden. In veel gevallen loont het dan ook om juridisch advies in te winnen.

Partneralimentatie

Met betrekking tot eventueel te betalen dan wel te ontvangen partneralimentatie kunnen veel vragen ontstaan. Wat is partneralimentatie? Heeft u recht op partneralimentatie of moet u juist partneralimentatie betalen? En om welk bedrag voor welke periode gaat het dan?

Partneralimentatie is een bijdrage van de ene partner aan de andere partner in de kosten van zijn/haar levensonderhoud. Na de scheiding bestaat er een plicht op grond van de wet om alimentatie te betalen aan de partner die niet zelf in zijn/haar levensonderhoud kan voorzien. Hierbij wordt rekening gehouden met de levensstandaard ten tijde van het huwelijk.

Tussen de partners kan overeenstemming worden bereikt over het te betalen bedrag, maar het bedrag kan ook worden berekend door een advocaat of mediator op basis van de behoefte en draagkracht van de beide partijen.

Ook over de duur van de partneralimentatie kunnen de partijen zelf afspraken maken. Indien er geen afspraken worden gemaakt, geldt vanaf 1 januari 2020 in beginsel een alimentatieplicht van 5 jaar, vanaf het moment dat de echtscheiding is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. Het bedrag aan partneralimentatie wordt elk jaar geïndexeerd, dat wil zeggen dat de alimentatie wordt aangepast aan de gemiddelde loonstijging.

De gemaakte afspraken met betrekking tot partneralimentatie worden opgenomen in het echtscheidingsconvenant. De afspraken zijn uiteraard bindend. Wanneer er na de scheiding een wijziging in uw financiële- of gezinssituatie plaatsvindt, kan worden bekeken of het redelijk is dat het bedrag aan partneralimentatie wordt gewijzigd. Op basis van de actuele financiële gegevens en de samenstelling van het gezin wordt dan een nieuwe draagkrachtberekening gemaakt.

Financiële gevolgen van de echtscheiding

Wat zijn de financiële gevolgen van een echtscheiding? Dit wordt bepaald door de wijze waarop u bent gehuwd. Er zijn hierbij twee opties:

• u bent in gemeenschap van goederen gehuwd of;
• u bent gehuwd op huwelijkse voorwaarden.

Huwelijkse voorwaarden

Als u op huwelijkse voorwaarden bent gehuwd zijn er voorafgaand of tijdens het huwelijk bij de notaris huwelijkse voorwaarden gemaakt. De door de notaris opgemaakte akte bevat de afspraken die u heeft gemaakt over het recht van een ieder op het huwelijksvermogen (bezit en inkomen). De precieze verrekening van het huwelijksvermogen bij een echtscheiding hangt dus sterk af van wat u samen hebt afgesproken.

Gemeenschap van goederen

Als u trouwt zonder dat er door een notaris huwelijkse voorwaarden zijn gemaakt, bent u automatisch gehuwd in gemeenschap van goederen. Wat betekent dit? Alle bezittingen en goederen (zoals uw woning, spaargeld en schulden) zijn in principe van u en uw partner gemeenschappelijk. Indien u in gemeenschap van goederen bent getrouwd moet alles in principe bij helfte verdeeld worden. Ieder van u krijgt dus de helft van alle bezittingen. Ook is ieder voor de helft aansprakelijk voor de schulden. Dit is slechts anders als u na 1 januari 2018 bent gehuwd. In dat geval blijven in beginsel de bezittingen die u voor het huwelijk had privé bezit. Ook de schulden die voor het huwelijk al bestonden komen voor rekening van degene die de schuld is aangegaan.

Wanneer eindigt de gemeenschap van goederen?

De gemeenschap van goederen eindigt op het moment dat het verzoekschrift tot echtscheiding wordt ingediend bij de rechtbank. Dit wordt het moment van ontbinding van de huwelijksgemeenschap genoemd. Deze datum (peildatum) is van belang omdat dit de datum is voor het vaststellen van de omvang van de huwelijksgemeenschap. Tot het moment van ontbinding van de gemeenschap blijft u aansprakelijk voor schulden die uw partner aangaat, ook al bent u feitelijk al uit elkaar. Zodra het verzoekschrift tot echtscheiding is ingeschreven in het huwelijksgoederenregister wordt u beschermd tegen schulden die uw partner nadien heeft gemaakt.

Het echtscheidingsconvenant

De afspraken die u samen maakt over de financiele afwikkeling van het huwelijk worden vastgelegd in een echtscheidingsconvenant. Dit is een schriftelijke overeenkomst die door beide partijen wordt ondertekend. Het opstellen van een convenant is niet verplicht, maar wel aan te raden. Het convenant wordt opgesteld door een advocaat of mediator. Het opstellen van een convenant kan ook indien u beiden een eigen advocaat heeft.

Het echtscheidingsconvenant wordt bij de rechtbank ingediend. De afspraken die in het convenant zijn gemaakt, worden opgenomen in de beslissing van de rechtbank. Dit zorgt ervoor dat de afspraken ook afgedwongen kunnen worden.

Wat staat er in een echtscheidingsconvenant?

Iedere situatie is anders en daarom is ook elk echtscheidingsconvenant anders. Een echtscheidingsconvenant is een overeenkomst op maat. Er staan onder andere afspraken in over de woning (huur of koop), de verdeling en verrekening van vermogen, de afspraken over wie welke schulden voor zijn rekening zal nemen, eventueel te betalen partneralimentatie en de verdeling van het pensioen.

Koopwoning

In het geval u gezamenlijk een koopwoning heeft, dienen er afspraken gemaakt worden over de verkoop of overname van de woning. De woning moet in juridische zin verdeeld worden. Bij een huwelijk in gemeenschap van goederen is iedere partner in principe voor de helft eigenaar van de woning. Beide partners hebben bij een scheiding dan recht op de helft van de waarde van het huis. Een taxateur kan bepalen hoe hoog die waarde is.

Soms blijft een van de partners in de woning wonen. Als de woning eigendom van beide partners is, moet de achterblijver in dat geval wel voldoende inkomen hebben om alleen de hypotheek te betalen en over te nemen. Er zal met de bank overlegd moeten worden. De vertrekkende partner heeft recht op de helft van de overwaarde, voor zover daarvan sprake is. De achterblijver moet in dat geval de helft van de overwaarde betalen aan de vertrekkende partner.

Heeft een van beide partners niet genoeg geld om het huis over te nemen dan zal de woning in veel gevallen verkocht moeten worden. De overwaarde of onderwaarde moet bij verkoop van de woning worden verdeeld.

Als beide partners in de gezamenlijke woning willen blijven wonen, zorgt dit vaak voor lastige discussies. De rechter zal in dat geval een uitspraak moeten doen. De rechter zal uiteindelijk afwegen wie het meeste belang heeft om in de woning te blijven wonen.

Huurwoning

Bij een scheiding is de verdeling van een huurwoning eenvoudiger dan de verdeling van een koophuis. Een huurwoning is namelijk geen bezit van u of uw partner. In het geval het huurcontract maar op één naam staat, is de andere echtgenoot automatisch medehuurder. Dit zorgt ervoor dat u en uw partner na een scheiding allebei evenveel rechten hebben om in het huis te blijven. U kunt in overleg bepalen wie er vertrekt. Komt u er samen niet uit? In dat geval zal de rechter een beslissing moeten nemen. De rechter houdt in die situatie met een aantal dingen rekening:

• Kinderen: de rechter zal het huis in veel gevallen toewijzen aan de ouder bij wie de kinderen het hoofdverblijf hebben.
• Duur bewoning: het kan zijn dat u en uw partner de huurwoning niet tegelijk zijn ingetrokken. Wie er langer woont, heeft meestal meer recht om in de woning te blijven na de scheiding. Ook de mogelijkheid voor een van de partners om elders woonruimte te vinden kan in belangrijke mate meewegen bij de uiteindelijke beslissing van de rechter.

Verdelen overige bezittingen

Samen met de advocaat of mediator zal in beeld gebracht moeten worden welke bezittingen er allemaal tot de huwelijksgemeenschap behoren. Indien u in gemeenschap van goederen bent getrouwd, is door het huwelijk in beginsel alles van u samen. Dit zorgt ervoor dat u en uw partner alle gemeenschappelijke spullen moeten verdelen. De verdeling van uw gezamenlijke eigendommen bij een scheiding heet een boedelscheiding. De wijze waarop de boedelscheiding plaatsvindt wordt vastgelegd in het echtscheidingsconvenant.

Sommige zaken vallen buiten de gemeenschap van goederen. Dit is het geval als u of uw partner een erfenis of schenking heeft ontvangen met een uitsluitingsclausule. Dit betekent dat de erfenis voor één persoon is bedoeld en niet in de gemeenschap van goederen valt. Daarnaast zijn er verknochte goederen. Dit zijn spullen die op een bijzondere manier aan u of uw partner zijn verbonden. U kunt hierbij denken aan smartengeld als gevolg van een ongeluk. Meubels, spaargeld en huisdieren zijn eigenlijk nooit verknocht en vallen in de gemeenschappelijke boedel.

Hoe verdelen u en uw partner spaartegoeden, een erfenis of de schulden?

Indien u in gemeenschap van goederen bent getrouwd moet in principe alles bij helfte worden verdeeld. Het gaat om spaargeld maar ook om de schulden van u, uw partner of van u samen. Ook al is het uw partner die de schulden heeft gemaakt, u bent als echtgenoot mede verantwoordelijk. De schulden moeten bij een scheiding in beginsel bij helfte gedragen worden. Dit geldt ook voor schulden die vóór het huwelijk zijn gemaakt, tenzij u na 1 januari 2018 bent gehuwd. Op 1 januari 2018 is er namelijk een wetwijziging geweest waardoor vóórhuwelijkse schulden in beginsel niet meer in de gemeenschap van goederen vallen.

Pensioen

Als u bent gescheiden na 30 april 1995, hebben u en uw partner te maken met de Wet verevening pensioenrechten bij scheiding (Wvps). Deze wet regelt in geval van echtscheiding dat aan de ene echtgenoot een recht toekomt op het door de ander opgebouwde ouderdomspensioen. Dit heeft alleen betrekking op de pensioenopbouw die tijdens het huwelijk heeft plaatsgevonden. Een dergelijke verdeling van het pensioen wordt pensioenverevening genoemd.

Verevening (verdeling) ouderdomspensioen

Verdeling van het ouderdomspensioen is een recht en geen plicht. Wilt u niet verevenen dan kan dat ook. U kunt dit vastleggen in het echtscheidingsconvenant. Het afzien van pensioenverevening kan alleen als u het daar met elkaar over eens bent.

Andere verdeling ouderdomspensioen

Er zijn ook nog verschillende andere mogelijkheden om het ouderdomspensioen te verevenen. Zo kunt u bijvoorbeeld een andere verdeling dan de standaardverdeling (50%-50%) afspreken. Afspraken waarbij u afwijkt van de standaardregeling moeten worden vastgelegd in een echtscheidingsconvenant. De stukken moet u toesturen aan de pensioenuitvoerder, zodat zij de regeling conform de door u gemaakte afspraken kunnen uitvoeren.

Verdeling partnerpensioen

Ook het bijzonder partnerpensioen (nabestaandenpensioen) komt voor verdeling in aanmerking. Het is van belang om te weten of er bijzonder partnerpensioen is opgebouwd. Dit verschilt namelijk per pensioenregeling. Indien er bijzonder partnerpensioen is opgebouwd, heeft de ex-partner recht op het deel dat is opgebouwd.

Inschrijving echtscheidingsuitspraak in de registers van de burgerlijke stand

Het is belangrijk dat u binnen twee jaar nadat de echtscheidingsbeschikking (uitspraak) is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand aan de pensioenuitvoerder(s) mededeling doet van de pensioenverevening. Dit geldt ook als u hebt afgesproken om af te zien van pensioenverevening. U moet daarvoor het formulier (pdf) ‘Mededeling van scheiding in verband met de verdeling van ouderdomspensioen’ gebruiken.

Scheiding voor 30 april 1995 - Boon/Van Loon-regeling

Indien u bent gescheiden voor 30 april 1995, dan is de Wet verevening pensioenrechten bij scheiding niet op u van toepassing. U valt dan onder de zogenaamde ‘Boon/Van Loon’-regeling. Dit houdt in dat het volledige opgebouwde pensioen in de wettelijke gemeenschap van goederen is gevallen en verdeeld moet worden. Als de pensioenrechten niet bij de verdeling zijn betrokken dan kunt u misschien nog steeds aanspraak maken op verdeling hiervan. Neem in een dergelijk geval contact op met een van onze advocaten.